| | MensajesPágina número 70 A los diez mensajes
posteriores
Nombre: | Adriana Migliaro | E-Mail: | adrimig_EN_internet_PUNTO_com_PUNTO_uy | Ciudad: | Montevideo | País: | Uruguay | Fecha: | 20 octubre 2003 | | | Mensaje: | Hoy (20/10/03) desperté con la noticia, que tristeza. Realmente desconsuela perder este tipo de personas que le hacen tanto bien a este mundo, por sus actitudes, su inteligencia, por su forma de pensar (y hacernos pensar) y por Carvalho. Sus libros, artículos y obra en general me parecen siempre en ebullición, en pleno proceso creativo, aún cuando ya están terminadas y publicadas. Quizás, con su persona nos pase lo mismo. | Nombre: | Mariano M. Alonso y de la Fuente | E-Mail: | mmalonso_EN_tiscali_PUNTO_es | Ciudad: | MADRID | País: | ESPAÑA | Fecha: | 20 octubre 2003 | | | Mensaje: | Hasta hoy, lunes,al no encontrar el articulo de Manolo en EL PAIS, no me he podido creer que MANOLO VAZQUEZ MONTALBAN no seguirá enseñandonos. A través de sus articulos y sus libros MONOLO nos ha enseñado, me ha enseñado a vivir, a pensar, a comer e incluso a beber. Ningún autor ha conseguido atraparme como lo hizo manolo. Como ejemplo, yo que no sé catalán tengo en uno de los mejores lugares de mi biblioteca entre otros el libro "l'art de manger a catalunya". Siento terriblemente su muerte | Nombre: | Biblioteca la Bòbila | E-Mail: | b_PUNTO_hospitalet_PUNTO_lb_EN_diba_PUNTO_es | Ciudad: | L'Hospitalet | País: | Espanya | Fecha: | 20 octubre 2003 | | | Mensaje: | L'equip de la Biblioteca la Bòbila, consternat per la pèrdua de Manuel Vázquez Montalbán, es solidaritza amb la família i els amics en aquests tràgics moments. En Manolo restarà per sempre en la nostra memòria i la seva obra ens acompanyarà sempre. Definitivament, la història no és tal i com ens la mereixíem! | Nombre: | Margarida Marin | E-Mail: | | Ciudad: | | País: | | Fecha: | 20 octubre 2003 | | | Mensaje: | Sóc i seré sempre una gran admiradora del Sr. Vázquez Montalbán. Em sento molt trista per la seva mort, doncs tots em perdut una mica, no sols un gran autor sinó també una gran persona. Acompanyo a la seva família i amics en tant trist moment. | Nombre: | Katia RUIZ | E-Mail: | KATIA_PUNTO_RUIZ_EN_wanadoo_PUNTO_fr | Ciudad: | Burdeos | País: | Francia | Fecha: | 20 octubre 2003 | | | Mensaje: | Le echaré de menos. Siento ya demasiado su pérdida. Sus libros y sus artículos eran una bocanada de aire puro en este mundo de locos.Me duelo mucho pensar que ya no leeré nada nuevo de Manolo Vazquez Montalban, que conocí literariamente cuando sólo tenía (yo) 16 años.Mis más sentidos sentimientos para su familia.
| Nombre: | PILI | E-Mail: | pililua2002_EN_yahoo_PUNTO_es | Ciudad: | elgoibar | País: | ESPAÑA | Fecha: | 20 octubre 2003 | | | Mensaje: | espero que puedas acceder a tu pagina desde el lugar donde te encuentres ahora, y asi ver todos los mensajes que recibiras en estos dias, ¿no podias imaginar cuantos amigos has dejado a traves de tus libros ? Imagino, como otros grandes que se han ido, que seguirás con tus libros y debates, en el otro lugar, espero poder algun día participar de ese privilegio a tu lado. un saludo colega.
| Nombre: | María Eugenia Meza | E-Mail: | tres_EN_ctcinternet_PUNTO_cl | Ciudad: | Santiago | País: | Chile | Fecha: | 20 octubre 2003 | | | Mensaje: | Aunque no crfeo en las casualidades, "Los pájaros de Bangkok" me llegaron asi, sin buscarlo. Y encontré tu literatura que me abripo sentidos y caminos. Comencé a seguirte, con lo difícil que era seguirte en Chile, en dictadura. El 88, me enteré que viniste, pero yo estaba en cama y por largo tiempo, así es que falté a la cita. Pero después, las "Letras de España" te trajeron de vuelta. Yo era, a la sazón, editora de Cultura del diario "La Nación" y pude entrevistarte. Tú estabas extrañado de que conociera tanto tu obra (no por falta de méritos tuyos, sino por falencias periodísticas). Me impactó su sinceridad, tu franqueza y esa ternura que se te escapaba por los ojos, que era la misma con la que animabas a tus personajes. Todo aquello se agregó a la admiración que ya te tenía por tu coraje, tu consecuencia, tu sabiduría. Fui a todas tus conferencias. Me regalaste un libro, dedicado, que atesoro. Y luego, continué siguiéndote. El 18 me quedé sin palabras. Y aquí estoy, escribiéndote porque sé que desde algún lugar estarás recibiendo este cariño que no es póstumo, porque sabías lo que la gente sentía, siente y sentirá por tí. Aquí estamos desoladas algunas; desolados, otros. Claro, tenemos tus libros y esperaremos "Milenium". Y siempre estarán tus palabras que yo, gracias a la vida, puedo incluso volver a escuchar. Gracias por todo: por tu ejemplo, por tu ficción, por tu realidad, por tu amor a la vida. Gracias y, lo sé, algún día volveremos a tomar café juntos. | Nombre: | LEANDRO HERRERO | E-Mail: | leandro_EN_ripense_PUNTO_net | Ciudad: | COSLADA (MADRID) | País: | ESPAÑA | Fecha: | 20 octubre 2003 | | | Mensaje: | Visito esta página por primera vez el 20 de octubre de 2003, y leo en ella: "Él se pasea por aquí de vez en cuando". Pasee usted, señor Montalbán, no deje de pasear allí donde se encuentre usted ahora mismo, mientras se ríe de este mundo de locos que acaba de abandonar. ¿Y a qué va a dedicarse ahora Carvalho?
| Nombre: | Joaquim Calado | E-Mail: | jmnucalado_EN_hotmail_PUNTO_com | Ciudad: | Lisboa | País: | Portugal | Fecha: | 20 octubre 2003 | | | Mensaje: | Adeus, Manuel Vásquez Montálban. Nunca te esqueceremos. Que esta página sobreviva à tua morte. | Nombre: | Cosimo Polisena | E-Mail: | cosimopolisena_EN_hotmail_PUNTO_com | Ciudad: | Barcelona | País: | Catalunya Espanya | Fecha: | 20 octubre 2003 | | | Mensaje: | Caro Manolo, grazie per il tuo genio e la tua generositá. La mia tristezza, oggi senza il tuo sguardo ironico sul mondo é enorme ... tristezza soprattutto per non poter aver piú l'occasione di ascoltarti, vederti o incontrarti mentre passeggi per la tua Barcellona che grazie a te ho imparato a conoscere e ad amare... Infinitamente ti ringrazio per avermi "insegnato" lo spagnolo - la lingua dei miei figli ... ho imparato a parlare castellano leggendo le avventure di Pepe... grazie Manolo.... El único consuelo es saber que al menos un día, en tu enorme generosidad, leiste algunos versos de mi libro de poemas que te regalé durante un Sant Jordi... Sin duda tú fuiste el mejor lector que ese pobre libérculo tuvo... gracias también por eso.... Addio Manolo
| A los diez mensajes anteriores
| |